Να ξεκινήσω με τους οικοδεσπότες. Κύριε πρύτανη, αγαπητέ συνάδελφε, κυρία Περιφερειάρχη, κύριε Δήμαρχε του Λαυρίου, κύριοι Δήμαρχοι, περιφερειακοί σύμβουλοι, Αντιπεριφερειάρχες, δημοτικοί σύμβουλοι, αγαπητοί εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων και των κινημάτων της Ανατολικής Αττικής, φίλες και φίλοι.
Ξεκινά σήμερα το Περιφερειακό Συνέδριο Ανατολικής Αττικής, το 12ο, σε αυτό το χώρο, στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, με ιδιαίτερη σημειολογία: Σε ένα διατηρητέο μνημείο, το οποίο με πρωτοβουλία του μεγαλύτερου και αρχαιότερου Τεχνολογικού Ιδρύματος της χώρας μας, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, από τα ερείπια της παραγωγής του παρελθόντος, έχουμε έναν Οργανισμό επιστημονικής έρευνας, εκπαίδευσης, καινοτομίας και πολιτισμού, που είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας.
Έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία το 12ο συνέδριο Ανατολικής Αττικής και σημειολογία, γιατί, η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα, του Πρωθυπουργού μας, για την παραγωγική ανασυγκρότηση όλης της χώρας μέσα από μία δημοκρατική, πρωτόγνωρη διαδικασία, αυτή των αναπτυξιακών συνεδρίων, μαζί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενός διαλόγου με την κοινωνία, διοργανώνεται λίγα μέτρα μακριά, δίπλα στον τόπο μαρτυρίου και θυσίας, στο σύμβολο του αέναου αγώνα του ελληνικού λαού για Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, στο νησί της Μακρονήσου.
Διαχρονικές αξίες και ζητούμενα, που βρίσκονται στον αντίποδα όσων ζήσαμε και όσων επιβλήθηκαν στη σύγχρονη περιπέτεια που είχε ο ελληνικός λαός με τα μνημόνια, το 2010. Και είναι η απάντησή μας, σε αυτούς που μάς ήθελαν ομήρους και σαν λαό και σαν χώρα, αλλά και σε αυτούς, που συνεχίζουν να μάς θέλουν ομήρους, είτε εκτός της χώρας, είτε εντός της χώρας.
Είμαστε σήμερα λοιπόν εδώ, εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, η Περιφέρεια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι Κοινωνικοί Φορείς, οι Παραγωγικοί Φορείς, οι υγιείς δηλαδή παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, για να επεξεργαστούμε από κοινού το πρόγραμμα στη νέα μεταμνημονιακή εποχή.
Να εξειδικεύσουμε την εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, να αναζητήσουμε από κοινού, τρόπους σχεδιασμού της ανάπτυξης, της υλοποίησης των αποφάσεων, με τη συμμετοχή και τον έλεγχο της κοινωνίας. Να εκπονήσουμε το σχέδιο της χώρας με την ελληνική κοινωνία και όχι χωρίς αυτή.
Η ανάπτυξη δεν είναι απλά η ποσοτική μεγέθυνση. Ποσοτική μεγέθυνση της ανάπτυξης είχαμε και στο εγχείρημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ποιοτική μεταβολή είναι το θέμα. Πώς διανέμεται και αναδιανέμεται ο πλούτος. Ποιος είναι ο σχεδιασμός για αυτό και ποια είναι η κοινωνική διαδικασία αλλαγής και μετασχηματισμού του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας.
Αυτή δηλαδή που o Αλέξης έχει χαρακτηρίσει ως Δίκαιη Ανάπτυξη. Είναι γεγονός, ότι η παρατεταμένη λιτότητα, η φτωχοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, η μεγάλη αύξηση της ανεργίας, η δημογραφική επιδείνωση, οι μεγάλες ανισότητες, έχουν αφήσει μεγάλα τραύματα και όχι εύκολα θεραπεύσιμες πληγές.
Το χειρότερο, είναι, ότι αυτή η αρνητική κληρονομιά μαζί με τη διαρκή μηδενιστική καταστροφολογία αρκετών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, δημιουργούν ένα υπόστρωμα απαισιόδοξων απόψεων για το μέλλον.
Όμως το 2018 είναι το πλέον κρίσιμο έτος για τη μετάβαση της χώρας στη νέα εποχή. Εργαζόμαστε ώστε η ανάκαμψη της οικονομίας που ξεκίνησε, να δυναμώσει, αγκαλιάζοντας μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Υλοποιούμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα μας επιτρέψουν να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια αποκτώντας μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας την ελάφρυνση του χρέους, για μια πρόσθετη ανάσα στην Ελληνική Κοινωνία και στην Ελληνική Οικονομία.
Τέλος, σε μία περίοδο γεωπολιτικής αναταραχής, περιφερειακών συγκρούσεων, όξυνσης των εθνικιστικών τάσεων διεθνώς, αγωνιζόμαστε για να κλείσουμε ανοιχτά ζητήματα με τους γείτονές μας, με πνεύμα ευρωπαϊκό, οικουμενικό, συνεργατικό, εποικοδομητικό, για την ειρήνη και τη σταθερότητα και την ανάπτυξη στο χώρο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Δεν είναι εύκολο να επιχειρούμε τόσο μεγάλα θέματα σε μία τόσο αρνητική διεθνή συγκυρία, όταν μάλιστα εκκρεμούν αυτά τα θέματα για δεκαετίες. Όπως δεν είναι εύκολο, μία τσακισμένη από την υπερχρέωση και μία γονατισμένη από τη συνεχή λιτότητα και την οκταετή ύφεση οικονομία και κοινωνία, να την ανακάμψουμε, να αντιστρέψεις αυτή την πορεία με ένα κουμπί. Δεν γίνεται δηλαδή από τη μία στιγμή στην άλλη.
Τα καλά νέα, οι θετικές εξελίξεις, δείχνουν ότι με σχέδιο, με συντονισμένη δράση όλων των υγιών παραγωγικών δυνάμεων, της Κυβέρνησης, της Αυτοδιοίκησης, των Συνδικάτων, των παραγωγών, οι αρνητικές τάσεις μπορούν περαιτέρω να πολεμηθούν και ήδη έχουν αρχίσει και αντιστρέφονται.
Οι προσπάθειες του Αλέξη Τσίπρα, του Πρωθυπουργού μας και κυρίως οι προσπάθειες του λαού μας, αποδίδουν καρπούς. Η δέσμευση μας απέναντι στον ελληνικό λαό για έξοδο από τα Μνημόνια υλοποιείται. Εργαζόμαστε συντονισμένα για την 4η και τελική αξιολόγηση του προγράμματος. Σε τέσσερις μήνες θα είναι παρελθόν. Προχωρούν οι τεχνικές προεργασίες όπως είπαμε για την ελάφρυνση του χρέους, για να μην αποτελεί εμπόδιο στη αναχρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές. Δημιουργούμε ταμειακά αποθέματα για να βγούμε θωρακισμένοι και με ασφάλεια από το Μνημόνιο. Προχωρούν τα Stress Tests στις τράπεζες και παίρνουμε μέτρα για την μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ώστε βγαίνοντας από το πρόγραμμα, να είμαστε σίγουροι, ότι και οι τράπεζες θα είναι ισχυρές και θα μπορούν να συμβάλλουν στη χρηματοδότηση της οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα και η κοινωνία, να είναι και να παραμείνει όρθια.
Η τάση απορρύθμισης του κράτους και της κοινωνίας έχει ανακοπεί. Θυμάστε πριν λίγα χρόνια, χιλιάδες συμπολίτες μας, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ξυπνούσαν με την αγωνία αν θα είχαν την ίδια μέρα δουλειά. Αν θα απολυθούν, μέσω μιας στρεβλής αξιολόγησης, αν θα κλείσει η εταιρεία, το κατάστημα, η παραγωγική δομή που εργάζονταν.
Ταυτόχρονα με τους δημοσιονομικούς και τους άλλους περιορισμούς, επαναπροσδιορίζονται οι εργασιακές σχέσεις, ανασυγκροτείται το κοινωνικό κράτος. Έχουμε τον αναγκαίο μετασχηματισμό της οικονομίας στην κατεύθυνση ενός νέου υποδείγματος της καινοτομίας, της εξωστρέφειας, της βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης, σε όλες τις περιοχές της χώρας, που σε αυτά τα χρόνια έχουν υποστεί τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, με βάρος που δεν τους αναλογεί.
Σήμερα επομένως, εκ μέρους του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, ανοίγουμε αυτή τη συζήτηση και εδώ, στην Ανατολική Αττική, σε μια προσπάθεια για έναν αποτελεσματικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, με βάση την πεποίθηση μας για συμμετοχή, Δημοκρατία, κατάθεση όλων των απόψεων, ας είναι και διαφορετικές, ας διαφωνήσουμε και βέβαια, να συνθέσουμε.
Σύνθεση, για να φτάσουμε σε ένα σχέδιο, που θα το υπηρετήσουμε όλοι. Ενα στρατηγικό υλοποιήσιμο, ιεραρχημένο στρατηγικό σχέδιο δίκαιης ανάπτυξης, που θα έχει εκπονηθεί από την ίδια την κοινωνία, για να το εφαρμόσει, που θα λαμβάνει υπόψη της τις διεθνείς εξελίξεις, τον Ευρωπαϊκό Στρατηγικό Σχεδιασμό, θα το προσαρμόζει στην εξυπηρέτηση του εθνικού σχεδίου και ταυτόχρονα, θα αξιοποιεί όλα τα πλεονεκτήματα, όλων των περιοχών, κάθε γωνιάς της χώρας μας.
Φίλες και φίλοι, τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο κομμάτι της παραγωγικής δομής της Δύσης, άρα και της χώρας μας, έχει μεταφερθεί σε χώρες της Απω Ανατολής. Σε οικονομίες που έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι πολύ ανταγωνιστικότερες από τις δικές μας χώρες. Παρακολουθείτε τις συνέπειες και στην Αμερική και στην Ευρώπη και βλέπουμε και ποιες πολιτικές πάνε σε μία άλλη λογική από αυτή που υπήρχε, για να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση.
Το ζητούμενο δεν είναι όπως μας έλεγαν για δεκαετίες να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Να γίνουμε ανταγωνιστικοί στη λογική της μείωσης του εργατικού κόστους. Η χώρα μας το βίωσε αυτό. Μείωσε το εργατικό κόστος, μείωσε δηλαδή τις ζωές μας, μείωσε το κράτος δικαίου, μείωσε τις κοινωνικές υποδομές, την παιδεία, τον πολιτισμό. Δε βγήκαμε από την κρίση για αυτό, ούτε βγαίνει η Αμερική ή η Ευρώπη από την κρίση για αυτό.
Πρέπει λοιπόν στο πρότυπο που μας έλεγαν περί αγωνιστικότητας, να μειώσουμε σαν Ευρώπη, πολλά άλλα κόστη, που δεν υπάρχουν σε αυτές τις χώρες: το κόστος της Δικαιοσύνης, το κόστος της Δημοκρατίας, το κόστος του κοινωνικού κράτους, της περίθαλψης, των συντάξεων, της ζωής μας, το κόστος της προστασίας του περιβάλλοντος και στη συνέχεια, θα είμαστε πολύ πιο «ανταγωνιστικοί», αλλά δεν θα είμαστε Ευρώπη, δε θα είμαστε Ελλάδα. Κάτι άλλο θα είμαστε. Άρα, πρέπει να αναζητήσουμε άλλες λύσεις και επιστροφή ενός μεγάλου κομματιού της παραγωγικής δομής. Η δε χώρα μας πρέπει να διεκδικήσει το ποσοστό που της αναλογεί στο Ευρωπαϊκό παραγόμενο προϊόν, για να φύγουμε από την κρίση.
Η Ανατολική Αττική, σε αυτό το εθνικό εγχείρημα, έχει να δώσει πάρα πολλά. Είναι μία περιοχή με έντονη, διαφορετική οικονομική δραστηριότητα, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με βαριά ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Με αγώνες και μνημεία από κάθε κρίσιμη σημαντική στιγμή της ιστορίας μας, από κάθε ένδοξη σελίδα, αλλά και από κάθε καταστροφική και θλιβερή στιγμή της. Ο Μαραθώνας, η Αρτέμιδα, το Σούνιο, τα Λαυρεωτικά, η Μικρασιατική Καταστροφή και ο τρόπος που δημιουργήθηκαν οι οικισμοί των προσφύγων, η Βάρκιζα, η Μακρόνησος, μιας και είναι εδώ απέναντι. Φυσικά και καλό θα είναι, κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, να είναι και διοικητικά και για να προστατευτεί και ως Μνημείο της UNESCO, αλλά και σε σχέση με αυτούς που τη βανδαλίζουν κάθε μέρα. Κάποια στιγμή, πρέπει να έρθει εκεί που ανήκει, στη συγκεκριμένη Περιφέρεια, στο συγκεκριμένο Δήμο.
Αυτά είναι λίγα από όσα συναντούμε καθημερινά στην Ανατολική Αττική, στην καθημερινότητα μας, για να μας θυμίζουν την ιστορία μας. Δεκατρείς δήμοι και πάνω από μισό εκατομμύριο πληθυσμός, που φιλοξενούν στην Ανατολική Αττική κρίσιμες υποδομές για τη χώρα, όπως είναι το Διεθνές Αεροδρόμιο. Και πρέπει στις επόμενες συνεδρίες να δούμε πολλά θέματα, τα είπε η Ρένα, που μπορεί να πληγώνουν, να ζορίζουν, να πολεμούν είτε το λαϊκισμό, είτε τον εφησυχασμό. Αλλά πρέπει να δούμε και άλλα θέματα, μια που είπαμε για το Διεθνές Αεροδρόμιο. Δε γίνεται να μην προσπαθήσουμε, παρά τις συμβάσεις που υπάρχουν εδώ και χρόνια και δεσμεύουν τη χώρα, να μην υπάρχουν ανταποδοτικά από τέτοιες υποδομές που εξυπηρετούν όλη τη χώρα.
Αυτό είναι μία ευρωπαϊκή πολιτική και μία κατεύθυνση, του να γίνουμε μία οικονομία και μία κοινωνία που θα συγκλίνει στις οικονομίες και στις κοινωνίες των κεντρικών Ευρωπαϊκών χωρών. Άρα, θα τα συζητήσουμε, θα τα ανοίξουμε τα θέματα, τι ανταποδοτικά πρέπει να υπάρχουν στην τοπική κοινωνία από το Διεθνές Αεροδρόμιο. Θα ανοίξουμε τα θέματα για τα λιμάνια του Λαυρίου και της Ραφήνας και τα δεκάδες λιμανάκια τα αλιευτικά και τα καταφύγια που υπάρχουν. Τις οικονομικές δραστηριότητες, που υπάρχουν στην Ανατολική Αττική, σε όλο το φάσμα, από τη βιομηχανία μέχρι την πρωτογενή παραγωγή. Αυτά τα στοιχεία, επιβάλλουν και μία συζήτηση για κρίσιμα θέματα και επιλογές, που θα καθορίσουν και το σχεδιασμό για την περιοχή.
Οι απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα: Π.χ. Η Ανατολική Αττική πρέπει να έχει σχέδιο ολιστικής προσέγγισης και ανάπτυξης, αειφόρου ανάπτυξης και βιώσιμης παραγωγικής δομής ή θα πρέπει κάποιος τομέας από αυτούς που υπάρχουν να υποχωρήσει, να μην τον έχουμε, σε βάρος κάποιου άλλου. Αυτό είναι ένα συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να συζητήσουμε, για να μη συνεχίζουμε τη χύμα, την άναρχη ανάπτυξη που είχαμε στο παρελθόν. Μία ανάπτυξη που έγινε έτσι γιατί πληρώναμε τις συνέπειες από το λάθος μοντέλο που επιλέχθηκε για τη χώρα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το να αναπτύξουμε το δίπολο Αθήνα - Θεσσαλονίκη και όχι όλη τη χώρα. Άρα, υποχρεωτικά, ακόμη και μέσα και στην ίδια περιφέρεια, αναπτύσσονται ανισότητες, ενδοπεριφερειακές ανισότητες, άναρχη ανάπτυξη, πράγματα που τα ζούμε καθημερινά και είναι μία βαριά κληρονομιά για να τη λύσουμε. Πρέπει λοιπόν να προστατεύσουμε την πρωτογενή παραγωγή, κατά τη γνώμη μας, της περιοχής. Πρέπει ταυτόχρονα να προστατεύσουμε και να αναπτύξουμε τον ποιοτικό τουρισμό.
Δεν είναι δύο πράγματα που συγκρούονται, αρκεί να βάλουμε κανόνες και να τα συζητήσουμε. Θέλουμε να στηρίξουμε τη βιομηχανία, αλλά ταυτόχρονα πρέπει, οφείλουμε, να προστατέψουμε το φυσικό περιβάλλον και τον υδροφόρο ορίζοντα, που σε μέρος της Ανατολικής Αττικής δεν υπάρχει πλέον.
Θέλουμε να αναπτύξουμε και να στηρίξουμε τον τουρισμό και την ακτοπλοΐα για την υπόλοιπη χώρα. Επομένως πρέπει να αποφασίσουμε για το χαρακτήρα των λιμανιών του Λαυρίου και της Ραφήνας, αγνοώντας, ή συγκρουόμενοι με συμφέροντα που δεν ήθελαν να μετακινηθεί. Μέσα από αυτές τις αποφάσεις, θα κριθούν οι υποδομές που πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα και στο οδικό δίκτυο και στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Αν όμως δεν πάρουμε αυτές τις αποφάσεις, δεν πρόκειται να πάμε πάλι στη λογική του να κάνουμε έργα, για τα έργα.
Τα έργα και οι υποδομές που θα κάνουμε, θα υπηρετούν τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Θα δώσουμε παραδείγματα και στις συνεδρίες και σήμερα. Τι κάναμε μέχρι σήμερα; Φτιάξαμε την Αττική Οδό. Πολύ ωραίος δρόμος, έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και το περιβάλλον. Πού πηγαίνει η Αττική Οδός; Μας κόστισε πολύ παραπάνω, αλλά… εντάξει έγινε το έργο.
Που σχεδιάστηκε να γίνει η Αττική Οδός; Μέχρι το αεροδρόμιο. Γιατί μέχρι το αεροδρόμιο; Γιατί ήταν μία υποδομή που εξυπηρετούσε τον Ευρωπαϊκό σχεδιασμό για να γίνει ένα μεγάλο Διεθνές Αεροδρόμιο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Δεν κάθισε η χώρα, να πει, ότι αφού κάνουμε που κάνουμε μία τέτοια μεγάλη υποδομή πρέπει να πάει μέχρι την Ραφήνα, πρέπει να πάει μέχρι το Λαύριο ή δεν πρέπει να πάει. Πρέπει να πάει ο προαστιακός ή δεν πρέπει να πάει. Πρέπει το λιμάνι του Λαυρίου να γίνει hub (κόμβος) κρουαζιέρας ή να μη γίνει. Άρα δε θα είναι και εμπορευματικό. Πρέπει να εξυπηρετεί την ακτοπλοΐα, ένα μέρος στη Ραφήνα και ένα στο Λαύριο ή δεν πρέπει να εξυπηρετεί. Αυτά είναι θέματα που πρέπει η τοπική κοινωνία να τα συζητήσει και να αποφασίσει μαζί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και μαζί με την κυβέρνηση. Και μετά, θα έρθουμε και θα πούμε σ΄ αυτές τις συνεδρίες, σ΄ αυτές τις δύο ημέρες, γιατί πρέπει να κάνουμε προαστιακό ο οποίος θα είναι βιώσιμος μέχρι το Λαύριο. μέχρι τη Ραφήνα.
Τι θα κάνουμε με τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού. Αλλιώς, θα αναπαράγουμε το «χθες». Πρέπει, να πολεμήσουμε αυτό που το πολιτικό σύστημα της χώρας, ή και κάποιες δυνάμεις μέχρι και τη δεκαετία του 2000, πρόσφατα δηλαδή, έλεγε, ότι το μοντέλο που έχουμε ως χώρα, είναι, ότι είμαστε χώρα υπηρεσιών. Τα θυμάστε. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, χωρίς σχέδιο, με έναν ελλιπέστατο σχεδιασμό. Κι αυτό πρέπει να το ανατρέψουμε. Αν δεν έχουμε εμείς, σαν χώρα, εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, έχουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα που εξυπηρετούν αυτή την αντίληψη Το Λαύριο είχε σιδηροδρομική σύνδεση με την Αθήνα από το 1885. ΄Έφτασε αυτή η σύνδεση μέχρι το 1957. Σήμερα δεν έχει. Επίσης από τον Χαρίλαο Τρικούπη, είχε σιδηρόδρομο και στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο και σε άλλες περιοχές της χώρας. Και σταμάτησε να έχει - από τον Χαρίλαο Τρικούπη-, όταν υπουργός ήταν ο Κωστής Χατζηδάκης. Δε ξέρω αν είναι ιδίου διαμετρήματος, αλλά, το ότι σταματήσαμε από τον Χαρίλαο Τρικούπη να έχουμε σιδηρόδρομο στη μισή Ελλάδα, από τον Κωστή Χατζηδάκη, κάτι λέει…
Όπως επίσης , δε μπορεί να μη συζητήσουμε το θέμα των Αστικών Μεταφορών για την Ανατολική Αττική, που έχει μείνει στο «προχθές» της χώρας, όχι στο «χθες». Της γκρίζας επίσης λειτουργίας των ΚΤΕΛ -και μία που είναι και η Ρένα Δούρου εδώ-, δεν μπορεί να συνεχίσουμε να μη διασυνδέονται οι σταθμοί των Μέσων Σταθερής Τροχιάς με τους δήμους της Ανατολικής Αττικής, και δε μπορεί, τα ΚΤΕΛ να ξεκινάνε από τους δήμους της Ανατολικής Αττικής, όταν έχουμε κάνει τέτοια έργα στον Προαστιακό και στο Μετρό και να καταλήγουν στο Πεδίο του Άρεως. Αυτό είναι τραγικό. Όπως πρέπει να λύσουμε θέματα που βασανίζουν την περιοχή και αφορούν τη χωροταξία της, τις χρήσεις γης, τα δάση, που για δεκαετίες δεν το αγγίζαμε το θέμα και θα κάψει όλη την Αν. Αττική, την αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας, και ιδιαίτερα της Ανατολική Αττικής και της Δυτικής, τα δίκτυα αποχέτευσης και ομβρίων. Και θα ήθελα να πω, ειλικρινά κάτι, δεν είναι για την παρούσα και τους παρόντες, με τη Ρένα (Δούρου), αφήνουμε στην άκρη τη φιλία, ή οτιδήποτε άλλο, την πολιτική προέλευση, με τη Ρένα είναι, από τις λίγες Περιφέρειες, από τις ελάχιστες Περιφέρειες, πρέπει να το πούμε αυτό, που χρηματοδοτεί επιλογές της κυβέρνησης για να υλοποιηθούν.
Γίνεται το ανάποδο από ότι γίνεται στους υπόλοιπους φορείς. Και επειδή είναι και οι δήμαρχοι της Ανατολικής Αττικής εδώ, -ζωή να έχουν δεν είναι και λίγοι- έχουν δει, ότι δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής προτεραιότητας, στο που ανήκει ο κάθε δήμαρχος σε σχέση με την αντιμετώπιση που έχει και από την Περιφέρεια και από την Κυβέρνηση.
Επανέρχομαι λοιπόν. Πρέπει να συζητήσουμε, για να μην αφήνουμε και χώρο στο λαϊκισμό: Ποια ήταν η αντικοινωνική πρόβλεψη των διοδίων για την Ανατολική Αττική, τι κάναμε, τι θα κάνουμε, και ποιος είναι ο λαϊκισμός του τίποτα. Επειδή υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, -εντάξει αυτοί που μετείχαν ακραία στο «Δεν Πληρώνω» έχουν και ένα πολιτικό άλλοθι, όσο ακραία και λαϊκίστικη να’ ναι και η φωνή τους- αλλά οι άνθρωποι που ήταν από την άλλη πλευρά του λόφου, να ενταχθούν τώρα στη ΛΑΕ, ε υπάρχει ένα θέμα, το οποίο είναι μία ανακολουθία, που μάλλον πρέπει να τη συζητήσουμε.
Πρέπει να συζητήσουμε το παράλιο μέτωπο, τις χρήσεις γης, τα υδατοδρόμια και τη χωροθέτησή τους στην Αν. Αττική το ρόλο που μπορούν να παίξουν, --είναι και η Ελενα Κουντουρά εδώ-, το ρόλο, να αποκαταστήσουν τη σύνδεση της Ανατολικής Αττικής με την Εύβοια και τις Κυκλάδες. Μία σύνδεση, που έχει χαθεί εδώ και δεκαετίες και πρέπει να επανέλθει.
Τις Κοινωνικές Υποδομές, δηλαδή τις Υποδομές Υγείας, το Κέντρο Υγείας που είναι σύγχρονο και δε λειτουργεί, ένα νοσοκομείο που είναι έτοιμο και είναι ερειπωμένο και πολλά άλλα. Τα πάρκα εξετάσεων για κυκλοφοριακή αγωγή, με τους δήμους και την περιφέρεια, για να μην έχουμε αυτή τη… «διαφανή» λειτουργία να πληρώνουν λεφτά οι νέοι άνθρωποι για να τους στέλνουν το δίπλωμα στο σπίτι… κακώς πηγαίνουν και για εξετάσεις αν είναι να συνεχίσουμε αυτή την ιστορία. Τα υποθαλάσσια πάρκα των αρχαιολογικών χώρων και μια σειρά άλλα θέματα.
Φίλες και φίλοι,
η διαδικασία αυτή, τα Αναπτυξιακά Συνέδρια, θελήσαμε και καταφέραμε από το πρώτο που διοργανώθηκε στη Δυτική Μακεδονία τον Ιούλιο του ’17, προχθές ολοκληρώθηκε το 11ο στην Κεντρική Μακεδονία, να μην είναι απλές συνευρέσεις για να ανταλλάξουμε έτσι απόψεις, -ευχάριστο είναι να ειδωθούμε- αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Η συνεργασία με τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τους παραγωγικούς φορείς, με την κοινωνία, με τους πολίτες, με τα κινήματα, ήταν πραγματικά εξαιρετική. Έχουμε ξεπεράσει λογικές του παρελθόντος να πηγαίνουμε σε ένα συνέδριο για να βγάζουν λόγο οι υπουργοί, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι και στη συνέχεια να πάει ο καθένας στο γραφείο του αφήνοντας κάποια ευνοϊκά δημοσιεύματα για όλους. Δεν είναι αυτό το θέμα. Είμαστε εδώ, είμαστε όλοι μαζί, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, με τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις για να δουλέψουμε για την πρόοδο του τόπου με σχέδιο και όραμα.
Η ανάπτυξη δε σχεδιάζεται αποκλειστικά από τις κυβερνήσεις, δε μπορεί να υλοποιηθεί μόνο από τις κυβερνήσεις ή από τις ηγεσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Για να έχει επιτυχία είτε είναι έργο, είτε είναι δράση, είτε είναι θεσμός, είτε είναι μια μεγάλη αλλαγή που πάμε να κάνουμε, πρέπει να έχει τη συμμετοχή της κοινωνίας και στη σύνταξη του σχεδίου και στην υλοποίησή της.
Το μήνυμα κατά τη γνώμη μου που πρέπει να βγει από το σημερινό συνέδριο, το 12ο, είναι ότι τερματίζουμε τη γνώριμη λογική που είχαμε. Ότι τερματίζουμε το παλιό, τις παλιές κακές συνήθειες και τακτικές που έφεραν τη χώρα εδώ που την έφεραν. Η κοινωνία πρέπει να ιεραρχεί τις προτεραιότητες, η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ωριμάσει πάρα πολύ, είναι εκπληκτικό, αν δει κανείς πως συμπεριφερόταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση πριν 20 χρόνια, πριν 10 χρόνια και πως σήμερα. Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί η ωρίμανση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι και ωρίμανση της Δημοκρατίας μας.
Θεωρώ, ότι το ζητούμενο να αναπτύξουμε μια νέα ανοικτή κοινωνία, μια νέα οικονομία που θα επιτρέπει στη χώρα να σταθεί στα δικά της πόδια, στη δική της παραγωγή, βασισμένη στις γνώσεις, στις δεξιότητες των νέων ανθρώπων της, στις νέες τεχνολογίες, στην ψηφιακή οργάνωση, να μπορεί να παράγει προϊόντα ποιοτικά, υψηλής προστιθέμενης αξίας, να δημιουργεί σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να διαθέτει επιχειρήσεις που μπορούν να ενταχθούν σε διεθνείς αλυσίδες, να μετέχουν και να αντέχουν το διεθνή ανταγωνισμό, όλα αυτά βασίζονται σε ένα πράγμα: Στη συμμετοχή της κοινωνίας στη διαμόρφωση και στην υλοποίηση του σχεδίου.
Θα μπω στον πειρασμό κ. Πρύτανη να κάνω μία δήλωση σήμερα και όχι αύριο που είναι η θεματική συνεδρία. Βλέπουμε όλοι αυτά τα εκπληκτικά μηχανήματα που έδιναν κάποτε μεροκάματο στους πολίτες του Λαυρίου, έδιναν πλούτο στη χώρα. Έδιναν και δύναμη στη χώρα γιατί είχε παραγωγική δομή. Είναι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και ο χώρος και τα μηχανήματα. Της βιομηχανικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Τι λείπει ; Λείπει δίπλα από εδώ, ένα κτίριο, που θα παράγει αντίστοιχα για την εποχή προϊόντα προστιθέμενης αξίας. Έχουμε ένα απαξιωμένο εργαστήριο όπως γνωρίζετε στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών που ήταν υπεύθυνο για τις εγκρίσεις τύπου . Έχει να εκσυγχρονιστεί ο εξοπλισμός του 15 χρόνια. Άρα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε για τη δουλειά που το έχουν αυτό το εργαστήριο. Προτείνω λοιπόν το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, η Περιφέρεια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κυρίως το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο να μεταφέρει αυτό το εργαστήριο στο Λαύριο.
Μη λες όχι, (σ.σ απευθυνόμενος στην κ. Δούρου) αφού θα το κάνεις στο τέλος. Αυτός ο τρόπος, αγαπητές φίλες και φίλοι, για να πάρεις το ναι της Περιφερειάρχη, είναι ένας τρόπος που εκπαιδεύτηκε ένα μεγάλο δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ. Το λες δημόσια και καπελώνεις, δε μπορεί να σου πει όχι. Να μεταφέρουμε λοιπόν το εργαστήριο εδώ, όλοι μαζί, για δύο λόγους: Πρώτον, για να αξιοποιήσουμε το επιστημονικό δυναμικό του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και τους μεταπτυχιακούς φοιτητές. Κυρίως όμως, για να φτιάξουμε κάτι -που βλέπουμε σε χώρες του εξωτερικού και δεν το βλέπουμε στη δική μας- να φτιάξουμε ένα εργαστήριο, που θα δοκιμάζονται οι ιδέες νέων παιδιών, νέων επιστημόνων, σχεδιασμού οχημάτων και μη επανδρωμένων σκαφών για τη διάσωση των προσφύγων και των ανθρώπων που κινδυνεύουν στη θάλασσα, μια σύγχρονη δομή με ένα τρισδιάστατο εκτυπωτή, -θα το χρηματοδοτήσει και το Υπουργείο αυτό όχι μόνο η Περιφέρεια- που μπορεί να στηρίξει τέτοιου είδους ενέργειες.
Άρα καλό είναι και ο δήμος Λαυρίου να μη σωπαίνει, όσον αφορά το χρηματοδοτικό μέρος και όχι μόνο το ανθρώπινο δυναμικό. Για να επανέλθουμε, πιστεύω, ότι για να είναι μακροχρόνια η αειφόρος βιώσιμη ανάπτυξη αυτής της νέας οικονομίας της χώρας, χρειάζεται να είναι και δίκαιη και αειφόρος.
Να αποφεύγει τους κοινωνικούς αποκλεισμούς, να μη δημιουργεί δηλαδή και να μην αυξάνει τις κοινωνικές, τις περιφερειακές και τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες όπως το έκανε η παλιά εφαρμοζόμενη πολιτική. Ένα σχέδιο που μαζί θα συντάξουμε, μαζί θα υλοποιήσουμε, με κύριους άξονες τη σύνθεση, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη δίκαιη ανάπτυξη που οραματίστηκε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και εφαρμόζουμε όλοι μαζί.
Να ευχηθώ καλές και γόνιμες εργασίες στις εφτά συνεδρίες όλων των θεμάτων σήμερα και αύριο όπως και να έχουμε ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, για να σταθεί στα δικά της πόδια χωρίς καμία άλλη βοήθεια.
Ευχαριστώ πολύ.
