Για τον Άγιο Χρυσόστομο τον Επίσκοπο Σμύρνης του 1922

(Λίγα λόγια από καρδιάς της συμπολίτισσας συγγραφέως Μαρίτσας Σαρρή - Σπύρου.)

  « Η Σμύρνη δεν έχει πόδια να σταθεί και να περπατήσει χωρίς τον τελευταίο της Επίσκοπο, τον σημερινό

Άγιο  Χρυσόστομο. Ο πολύπλευρος αγώνας του για την Εκκλησία, για το ποίμνιο, για το έθνος, επισφραγίσθηκε με την υπέρτατη θυσία της ζωής του. Νεκρός, άταφος, δεν χρειάστηκε τάφο γιατί ζει και θα ζει αιώνια στις καρδιές των Πανελλήνων!»

Η επίσημη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του κάθε χρόνο το μήνα Σεπτέμβρη, την Κυριακή πριν την ύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Στις  14 Σεπτεμβρίου, με την ύψωση του τιμίου Σταυρού, μνήμη ποιούμε, της μικρασιατικής καταστροφής!

Ο Σταυρός από κατάρα, με την σταύρωση του Χριστού έγινε ευλογία και καμάρι όσων τον φορούν πάνω τους και, κυρίως όσων τον σηκώνουν στην πλάτη.

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922, ανήμερα του Σταυρού, οι καμπάνες στα γύρω νησιά κτυπούσαν χαρούμενα και μόνο στη Σμύρνη σώπαιναν . Σώπασαν οι καμπάνες για ν’ακουστούν τα κλάματα των παιδιών  και τα βογγητά των μεγάλων. Τέτοιο βαρύ Σταυρό σήκωσαν το 1922 οι Έλληνες της Μ. Ασίας, τόσο αυτοί   που άφησαν τα κόκαλά τους στη γη της Ιωνίας, όσο κιαυτοί που ξενιτεύτηκαν.

Αυτοί οι κατατρεγμένοι αρχοντάνθρωποι της Μικρασίας, έχοντας στην πλάτη το Σταυρό τους πορεύτηκαν με αξιοθαύμαστη συμπεριφορά.

Το βράδυ έκλαιγαν τους νεκρούς τους και τους χαμένους θησαυρούς τους, αλλά τη μέρα έδεναν τη μέση τους με κεντημένα χαμόγελα στη ζώνη, και κερνούσαν τον κόσμο καλημέρες. Στάθηκαν στα πόδια τους αδιαφορώντας γιαυτούς που τους έκριναν λάθος. Προχωρούσαν και μοίραζαν απλόχερα τις γνώσεις τους και τον πολιτισμό που είχαν στην ψυχή τους. Διπλασίαζαν το τάλαντο που τους είχε δώσει ό Θεός ̇ δεν κρατούσαν κακία σε κανένα, γιατί η μοναδική τους έγνοια ήταν να διαφυλάξουν την οικογένεια, να διατηρήσουν την πίστη τους και να κλείσουν τα μάτια αυτών που δεν άντεχαν τον ξεριζωμό και τις κακουχίες. Έτσι με την πάροδο του χρόνου, κέρδισαν την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου. Εμείς οι απόγονοι εκείνων, δεν τους ξεχνάμε γιατί αυτοί κάνανε περήφανη την Ελλάδα με τον πολιτισμό που της φέρανε (τις γνώσεις τους και την εργατικότητά τους). Αλλά,  και αυτοί που οι ρίζες τους δεν είναι απέναντι, έχουν κάνει την ιστορία μας και δική τους!   Έτσι όλοι μαζί προσκυνούμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού και τιμούμε τη μνήμη

των Ελλήνων της Μ. Ασίας δίνοντας στους προγόνους μας την υπόσχεση ότι θα διατηρήσουμε ακεραία την παραδοσιακή μας ταυτότητα, ώστε το Έθνος μας -για το οποίο είμαστε περήφανοι- να μη κινδυνεύει για κατάρρευση της οντότητάς του με τη χαλάρωση και την πίεση των ξένων επιδράσεων.   Αιωνία τους η μνήμη !