Εορτασμός επετείου 28ης Οκτωβρίου 1940 στην Ανθούσα Αττικής.

Με ιδιαίτερη σεμνότητα περηφάνια και σεβασμό, γιορτάστηκε και φέτος στην Ανθούσα μας,  η επέτειος για ΄΄Το βροντερό  ΟΧΙ  των Ελλήνων την 28 Οκτωβρίου 1940’’.

Μετά την Θεία Λειτουργία στην κατάμεστη από πιστούς Εκκλησία μας επακολούθησε η  δοξολογία όπου ο πατέρας Ιωάννης  με το κήρυγμα,  μας αφύπνισε Θρησκευτικά και Εθνικά συναισθήματα. (Παρατίθεται στο τέλος  το κήρυγμα).

Στη συνέχεια στην πλατεία Ηρώων τελέστηκε επιμνημόσυνος δέηση υπέρ των πεσόντων και τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Δντρια του Δημοτικού Σχολείου κ Ριμπά Αιμ. φέρνοντας στη μνήμη μας όλο το ιστορικό. 

Ακολούθησε η κατάθεση των στεφάνων στο Μνημείο Ηρώων η τήρηση 1 λεπτού σιγή και η ανάκρουση του Εθνικού  Ύμνου.

Βοηθούντος και του καλού καιρού απολαύσαμε στη συνέχεια τα βλαστάρια μας που  έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και με περηφάνια παρέλασαν καταχειροκροτούμενα από όλους.  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ  (Φωτογραφίες από την παρέλαση στο τέλος της ανάρτησης)

Παρατίθεται το:

Κήρυγμα   28^ης Ὀκτωβρίου  2017

Ἡ  μεγάλη  σημερινή  ἑορταστική  καὶ  ἱστορική  ἡμέρα  μᾶς  δίνει  τὴν  εὐκαιρία  νὰ  ἐνώσουμε  τὰ  δύο  χαρακτηριστικά  τοῦ  λαοῦ  μας,  τὴν  Ἐλληνική,   καὶ  τὴν  Ὀρθόδοξη  Χριστιανική  ἰστορία  καὶ  παράδοσή  μας,  καὶ  μέσα  ἀπό αὐτά  νὰ  προβληματιστοῦμε  καὶ  νὰ   ὑποψιαστοῦμε  γιά  τὰ  γεγονότα  πού μᾶς  ἀγγίζουν,  καὶ  τὰ  ὁποῖα  τείνουν  νὰ  ἀλλοιώσουν,  ἤ  νὰ  μεταλλάξουν τὰ βιώματα  τῶν  προγόνων  μας,  οἱ  ὁποῖοι  ἔχουν  ποτίσει  τὴν  Ἐλληνική γῆ  καὶ  ὄχι  μόνο,  μέ  τὸ  δοξασμένο  πολύτιμο  αἷμα  τους,  ἀφήνοντας  ὡς  παρακαταθήκη  τὴν  συνέχιση καὶ  ἀνανέωση  τῶν  πολύτιμων αὐτῶν  στοιχεῖων  πού  ἀναδεικνύουν  τὸ  εἶναι  αὐτοῦ  τοῦ λαοῦ.

Τὸ  ποτισμένο  μὲ  Ἐλληνικό  ἡρωϊκό  αἷμα  Ἐθνικό  μας  Σύμβολο,  ἡ  σημαία  μας, πλέον  δέν  μπορεῖ  νὰ  εἰσέρχεται  στούς  ἱερούς  Ναούς μετά  ἀπό  ἐγκύκλιο  τοῦ  Ὑπουργείου  Παιδείας, γιά  ποιόν  λόγο  δέν γνωρίζουμε. Ἄν  ὅμως  κοιτάξουμε  μὲ  προσοχή  τήν  σημαία  μας  θά  δοῦμε  ὄτι  ἀποτελεῖται  ἀπό  ἐννέα  ὀριζόνιες  φαρδιές  λωρίδες,  πέντε  γαλάζιες  καὶ  τέσσερεις  λευκές,  ὅπως  ἐπίσεις  στό  πάνω  καὶ  ἀριστερά  μέρος  τὸν  Τίμιον  Σταυρό,  λάβαρο  τῆς  ὁρθοδοξίας. Δέν  γνωρίζω  κατά  πόσον  ἐμεῖς  καὶ  τὰ   παιδιά  μας  ξέρουμε  τὴν ἐρμηνεία  τοῦ  σχεδίου  καὶ  ἀποτυπώματος  τῆς  Ἐλληνικῆς  σημαίας  καὶ  νὰ  ἀντλήσουμε  κάθε  πτυχή  καὶ  λεπτομέρεια ὄπως  μᾶς  ὑπενθυμίζει  ὁ  Ἐθνικός  μας  ὕμνος:  « ἀπ’τὰ  κόκκαλα  βγαλμένη τῶν  Ἐλλήνων  τὰ ἱερά».

Ὁ  συμβολισμός  εἶναι  ὁ  ἐξής   καὶ θὰ  πρέπει  νὰ  τὸν  κάνουμε  κτήμα  μας.  Οἰ ἐννέα λωρίδες  συμβολίζουν  τὰ  ἐννέα  Ἐλληνικά  Πελάγη  πού εἶναι, ἡ  Μεσόγειος  θάλασσα, τὸ Αἰγαιο, Ἰόνιο, Λυβικό, Καρπάθιο,Κρητικό, Ἰκάριο, Μυρτώο, καὶ  τὸ  Θρακικό Πέλαγος, καὶ  οἰ  πέντε  γαλάζιες λωρίδες  ἔχουν  τὸ  χρώμα  τῶν  θαλασσῶν  μας, καὶ οἰ ἀντίστοιχες λευκές  τούς  ἀφρούς   τῶν  κυμάτων  τους. Ἐπίσης  οἰ  ἐννέα  αὐτές  λωρίδες  μοιράζονται  ἰσάξια μεταξύ  τους  τίς  ἐννέα  συλλαβές  ἀπο  τὶς  αἱματοβαμμένες  λέξεις  « Ἐλευθερία  ἤ  Θάνατος».

Δέν  ξέρω  ἄν  ὡς  Ἔλληνες  πολίτες  βαθειά  στήν  συνείδησή μας  ὑπάρχει  κάτι  πού  νὰ  μᾶς  ἐνοχλεῖ,  ἤ  στά  βάθη  τῆς  ψυχῆς  μας  κάτι  πού  νὰ  πονάει.

Δέν  ξέρω  ἄν  τὰ  μάτια  μας  μποροῦν  νὰ  κοιτάξουν  τὸ  σκῆπτρο  τῆς  Ἐλληνικῆς  ὑπερηφάνειας καὶ  νὰ  μήν  βουρκώσουν.

Δὲν  εἶμαι  σὲ  θέση  νὰ  ἔχω  γνώση  ἄν  ὅταν  παιανίζει ὁ  Ἐθνικός  μας  Ὕμνος ἡ  καρδιά  μας  παραμένει  ἀπαθής,  ἤ  κτυπᾶ  ἀνησυχητικά  βιώνοντας  ὅλος  ὁ  ἄνθρωπος  μιά  ἀνεκλάλητη  συγκίνηση  καὶ  ὑπερηφάνεια.

Συγχωρέστε  με  ἀλλά  θὰ  ἤθελα  σήμερα  νὰ  δώσω  ἄν  μοῦ  ἐπιτρέπετε  τὸ  ἔναυσμα  σὲ  ὄλους  μας  γιά  ἐγρήγορση,  κατανοώντας  τὶς  νέες  συνθῆκες  πού διαμορφώνονται  στὸν  κόσμο  καὶ  ἀντιμετωπίζοντας  τὶς  νέες  προκλήσεις.  Κάποιοι  βλέπουν  τήν  Ἐκκλησία  ὡς  κάτι  πού  δέν  μπορεῖ  νὰ  ἐμπνεύσει  τὸν  τεχνολογικό  ἄνθρωπο,  νὰ  δώσει  νόημα  ζωῆς  στόν ἄνθρωπο  τῆς  μεταμοντέρνας  κοινωνίας.

Ὁ  Χριστός  ἐν  τοῦτοις,  εἶναι  για  ὅλες  τὶς  ἐποχές  καὶ  γιά  ὄλους  τούς  πολιτισμούς. «χθές  καὶ σήμερον  ὁ  αὐτός  εἰς  τοὺς  αἰῶνας»(Ἐβρ.13:8) πάνω  ἀπό  τή  φθορά  τοὺ  χρόνου. Καί  ἡ  Ἐκκλησία  Του  συνεπῶς,  πού  εἶναι  τὸ  μυστικό  σῶμα  Του,  δεν  ἀνήκει  ἀποκλειστικά σέ  μιά  ἰστορική  περίοδο,  οὔτε  ταυτίζεται  μὲ  τὸν  χαρακτήρα  καὶ  τὶς  δομές  μιᾶς  ἐποχῆς.

Λόγῳ  τῆς  φύσεώς  της,  ἡ  προσφορά  τῆς  Ἐκκλησίας  στὴν  ἀνθρωπότητα  εἶναι  διηνεκής  καὶ  ἀναντικατάστατη. Εἰρηνεύει  τὴν ἀνθρώπινη  ψυχή,  φωτίζει  καὶ καθοδηγεῖ  τή  συνείδηση,  ἀπελευθερώνει  ἀπό  τὰ  πάθη,  ἐμπνέει  τὴν  ἀλληλεγγύη,   μεταμορφώνει  τὸν  μετανοοῦντα  ἄνθρωπο,  τὸν  ἀνυψώνει  καὶ  τὸν  καθιστᾶ «καινή  κτίση» ἐν  Χριστῷ.

Μήν ἀφήσουμε  ἀδελφοί  μου  νὰ  ξεριζωθεῖ  ἀπό τὴν  ζωή  μας  κάθε  ἰδανικό,  κάθε  ἱερό  καὶ  ὅσιο,  κάθετί  ποὺ  χαρακτηρίζει  τὴν  ἰστορική  καὶ  πολιτισμική  διαδρομή  μας,  ἀλλοτριώνοντας  τὴν  ὑπόσταση  τοῦ  ἀνθρώπινου  προσώπου,  τὴν διαστρέβλωση τῆς  ἡθικῆς καὶ  τὴν  κατάργηση τοῦ  Θεοῦ  ἀπό τὴν  ζωή  μας.

Ἡ  Παναγία  μας, ἡ «Ἁγία  Σκέπη»,  νὰ  συνεχίσει  νὰ  σκεπάζει, νὰ  προστατεύει  καὶ  νὰ  εὐλογεῖ  τὴν  ζωή  μας. Ἀμήν.   

Φωτογραφίες από την παρέλαση των παιδιών μας.