Αυτή η νέα καθημερινότητα που διαμορφώνεται δίνει την ευκαιρία για περισσότερες δραστηριότητες στο σπίτι.
«Μαμά, θα πεθάνεις από τον κορωνοϊό;». «Ο παππούς και η γιαγιά κινδυνεύουν;», «γιατί αρρωσταίνουμε;» Πολλές και δύσκολες ερωτήσεις θέτουν αυτές τις ημέρες τα παιδιά στους γονείς τους, καθώς αντιλαμβάνονται την περιρρέουσα ανησυχία που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορωνοϊού. Ομως υπάρχουν τρόποι όχι μόνο να βοηθήσουμε τα παιδιά να διαχειριστούν τον ενδεχόμενο φόβο τους, αλλά και να αναπτύξουμε μαζί τους μια νέα ρουτίνα για να αντεπεξέλθουμε σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.
Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο φόβος, το άγχος, ακόμη και ο πανικός των παιδιών αποτελούν συναισθήματα και ως τέτοια πρέπει να είναι αποδεκτά από τους γονείς. «Πρέπει να τα αγκαλιάσουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω. Το θέμα είναι πώς θα τα διαχειριστούμε, όχι πώς θα τα κρύψουμε», εξηγούν σε ειδικό ενημερωτικό βίντεο οι ψυχολόγοι του «Χαμόγελου του Παιδιού», Στέφανος Αλεβίζος και Γιάννης Αθανασόπουλος. Σύμφωνα με τους ίδιους, είναι λογικό να υπάρχει φόβος, όμως θα πρέπει να μάθουμε να τον ελέγχουμε. Αν τα παιδιά νιώσουν ότι η οικογένειά τους έχει τον έλεγχο της κατάστασης, αποδυναμώνονται τα αρνητικά αυτά συναισθήματα. «Να μιλάτε καθησυχαστικά αλλά με ειλικρίνεια στα παιδιά σας. Απαντήστε στον φόβο τους, μοιραστείτε τον δικό σας, αλλά εξηγήστε τους πρακτικά τι συμβαίνει». Για να το κάνουν όμως αυτό οι γονείς, θα πρέπει και οι ίδιοι να είναι σωστά ενημερωμένοι. Οι ειδικοί συνιστούν να απομονώσουμε από το χάος του Διαδικτύου τις πλέον έγκυρες ενημερωτικές σελίδες και από αυτές να μαθαίνουμε τις εξελίξεις. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο ΕΟΔΥ μπορεί να είναι οι μόνες πηγές ενημέρωσής μας για τους τρόπους προφύλαξης από τον ιό.
Πολύ σημαντικό, όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι του «Χαμόγελου», είναι να αποφεύγουμε να αποδίδουμε ευθύνες. «Το θέμα δεν είναι ποιος φταίει, αλλά πώς θα προσαρμοστούμε». Οταν για παράδειγμα ρίχνουμε την ευθύνη σε αυτόν που κόλλησε τον ιό («δεν πρόσεχε»), τα παιδιά το υιοθετούν, αυξάνεται το αίσθημα ενοχής τους. Αισθάνονται ότι έχουν μερίδιο ευθύνης. «Πρέπει να δίνουμε ουσιαστικές απαντήσεις στα παιδιά, χωρίς να κάνουμε τον δικαστή στο κράτος ή στις υπηρεσίες. Εξάλλου, όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για το πώς θα λειτουργήσουμε σε αυτή την πανδημία. Αντίθετα, μάθετε στα παιδιά κανόνες αυτοπροστασίας, δείξτε τους πώς θα προφυλαχθούν. Πέραν του ότι αυτό τα βοηθάει κυριολεκτικά να προστατευθούν από τον κορωνοϊό, τα βοηθά και να πατάνε γερά στα πόδια τους».
Οι κανόνες υγιεινής μπορούν να ενταχθούν στη νέα μας ρουτίνα στο σπίτι. «Μπορεί να έχει αλλάξει η ζωή μας, να δουλεύουμε από το σπίτι και να έκλεισαν τα σχολεία, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα ρουτίνα που θα εμπεριέχει τις νέες αυτές διαδικασίες. Η ρουτίνα ενέχει ψυχραιμία. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα μπορεί να έχει χώρο και η διασκέδαση. Ενα σίριαλ που μπορούμε να δούμε όλοι μαζί και να το σχολιάσουμε, ένα βιβλίο που θα μοιραστούμε, μια δραστηριότητα. Δίνουμε νόημα στο κλείσιμο των σχολείων, δεν είμαστε διακοπές, προφυλασσόμαστε από τη διασπορά του ιού. Αρα αποφεύγουμε πλατείες όπου συγκεντρώνονται πολλά παιδιά, και γενικά τους κλειστούς χώρους. Βγαίνουμε να περπατήσουμε, να κάνουμε ποδήλατο, όλοι μαζί σαν οικογένεια».
Έντυπη Καθημερινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου