( Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922 )
Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΑΠ’ ΑΚΡΟΥ ΕΙΣ ΑΚΡΟΝ!
Οι Ίωνες πλήρωσαν ακριβά το γεγονός ότι άντεξαν πέντε αιώνων σκλαβιά και παρέμειναν Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας που απλώνονται παντού, σ’ όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ρακένδυτοι, αλλά αρχοντάνθρωποι. Δεν ζητιανεύουν και δεν λυπούνται τον εαυτό τους. Δεν θέλουν τον οίκτο, αλλά την εκτίμηση γιατί αντί δώρου στην όποια γη καθίσουν, χαρίζουν απλόχερα πολιτισμό! Όσοι από τους κατοίκους της Σμύρνης και της Μικρασίας γενικότερα, καταφέρνουν να γλιτώσουν από τη σφαγή, την αρπαγή και την ατίμωση, φεύγουν με ρημαγμένη την ψυχή και αφήνουν πίσω τη γλυκιά τους πατρίδα να καίγεται!
Το 1919 στο λιμάνι της Σμύρνης υποδοχή αλησμόνητη. Το 1922 καταστροφή αλησμόνητη!
Το «γιαγκίνι» της Σμύρνης ήταν μία ανεπανάληπτη σφαγή και ήττα που οι λόγοι που το προκάλεσαν ήταν τα ασυγχώρητα σφάλματα των Ελλήνων, οι διχόνοιες και, οι απαράδεκτες, σε πολλές περιπτώσεις, ενέργειες Ελλήνων στρατιωτών έναντι αμάχων Τούρκων.
Στις 14 Σεπτεμβρίου ανήμερα του Σταυρού, οι καμπάνες στα γύρω νησιά κτυπούσαν χαρούμενα και μόνο στη Σμύρνη σώπαιναν. Σώπασαν οι καμπάνες για να ακουστούν τα κλάματα των παιδιών και τα βογκητά των μεγάλων. Σώπασαν οι καμπάνες για να ακουστεί το σφύριγμα των βαποριών που ξεκινούσαν γεμάτα προσφυγιά για την ξένη γη. «Οι καμπάνες βουβές, μα οι συνειδήσεις άγρυπνες». Η Μικρασιάτισσα μάνα έλεγε συχνά στην προσφυγοπούλα κόρη της: «Αν δεν θέλεις να πεθάνεις, μην ξεχνάς. Να μην ξεχνάς». Και φυσικά δεν εννοούσε το μίσος για τους υπεύθυνους της συμφοράς αλλά την ιστορία και μόνο την ιστορία, γιατί η ιστορία είναι για μας τους νεότερους ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγή ή προς μίμηση! Οι πρόσφυγες της Μικρασίας είχαν καθήκον να διατηρήσουν την πίστη, να διαφυλάξουν την οικογένεια και να κλείσουν τα μάτια αυτών που δεν άντεξαν τις κακουχίες και τον ξεριζωμό. Οι απόγονοι, απανταχού της γης έχουν το δικό τους καθήκον: Να κρατούν τις μνήμες και να τις μεταλαμπαδεύουν με την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό εκείνων. Ο πολιτισμός της Μικρασίας κρατά σφικτά Ελλάδα και Ορθοδοξία και αφήνει το άδικο στα χέρια του Θεού!
Και η σκιά του Δεσπότη Χρυσοστόμου Σμύρνης σκέπασε τους Έλληνες Χριστιανούς της Μ. Ασίας απανταχού της γης. Οι ευχές του ευλόγησαν τις προσπάθειές τους να σταθούν στα πόδια τους, να δημιουργήσουν και να προσφέρουν. Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός έχει τεράστιο ιστορικό μέγεθος. Άρχισε από το 1100 π.Χ. για να εξοντωθεί βάρβαρα το 1922 μ.Χ. Θα παραμείνει όμως άσβεστος η πνευματική του μεγαλουργία και η ηθική του ακτινοβολία.
Ευχαριστώ τον διαχειριστή αυτής της ομάδας, που φιλοξένησε αυτόν τον καιρό, ψήγματα από την ιστορία της Σμύρνης , του λαού της και της απερίγραπτης καταστροφής της ! Σας ευχαριστώ όλους όσοι τιμήσατε τη μνήμη της Μικρασιατικής καταστροφής μαθαίνοντας για τους πρόσφυγες του 1922 που Έλληνες έφυγαν κάποτε από την Ελλάδα και πιο Έλληνες γυρίσανε σε αυτήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου