ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής: Μέρος 9ον

  ( Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922 )

Με την επανάσταση των Νεοτούρκων άρχισε το ελληνικό στοιχείο στη Μ. Ασία να υποφέρει από τις εξεγέρσεις των φανατικών που αργά αλλά σταθερά δημιουργούσαν ανασφάλεια στους Έλληνες.

Ομάδες ατάκτων ή φανατικών Τούρκων άρχισαν να ταλαιπωρούν τους κατοίκους των περιοχών της Μ. Ασίας. Σκότωναν όποιον καθ’ οδόν συναντούσαν ή έμπαιναν στα σπίτια τους και τα λεηλατούσαν. Αυτή η τρομοκρατία ήταν γνωστή με το όνομα «Γιουρούσια».

Τον Ιανουάριο του 1910 απεβίωσε ο Μητροπολίτης Σμύρνης Βασίλειος και τον Μάρτιο του 1910 η σύνοδος του Οικ. Πατριαρχείου εξέλεξε παμψηφεί τον Χρυσόστομο ως Μητροπολίτη της ιστορικής Μητροπόλεως.

Η δράση του Χρυσοστόμου στην Σμύρνη υπήρξε εκπληκτική. Στο μεταξύ αρχίζουν οι διωγμοί των Ελλήνων από τα παράλια της Μ. Ασίας. Ο Χρυσόστομος κάθε βράδυ συντάσσει πολυσέλιδο δελτίο με λεπτομερείς πληροφορίες των Τουρκικών βιαιοτήτων και το στέλνει στους ισχυρούς της γης.

Η δράση του ξεσηκώνει την μήνι των Τούρκων. Είχαν πολλούς λόγους να είναι εναντίον του και να τον φοβούνται. Στις 20 Αυγούστου 1914 οι Τούρκοι απελαύνουν βιαίως τον Χρυσόστομο στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1914 οι Τούρκοι έδιωξαν τους Έλληνες από αρκετές περιοχές των παραλίων της Μικράς Ασίας. Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες κατέφυγαν άλλοι στην Θεσσαλονίκη και άλλοι στα γειτονικά νησιά έχοντας πάντα στον νου τους τον γυρισμό.

Μετά τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων ξεσπά ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος (1914-1918) όπου και ξεκινά στην Ελλάδα ο εσωτερικός διχασμός. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε διαφορετική άποψη από την κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου ως προς την στάση που θα κρατούσαν με τους συμμάχους της ΑΝΤΑΝΤ (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και Ιταλία).

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήθελε να κρατήσουν αυστηρή ουδετερότητα, ενώ ο Βενιζέλος ήθελε να πάρουν μέρος στον πόλεμο αποβλέποντας στη δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδος. . Να πάρει δηλαδή η Ελλάδα πίσω τουρκοκρατούμενες ελληνοχριστιανικές

περιοχές. Η Ελλάδα, αν και διχασμένη σε δύο παρατάξεις, μπήκε στον πόλεμο επιτυχώς με 300.000 στρατιώτες παρά το πλευρό των Αγγλογάλλων.

Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αγγλία για τους δικούς της λόγους, συμφώνησε με τη Γαλλία να επιτρέψουν στον πρωθυπουργό της Ελλάδος, Ελευθέριο Βενιζέλο να στείλει ελληνικά στρατεύματα στη Σμύρνη και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους, την ευρύτερη περιοχή της.

Το 1918, με τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αφού η Τουρκία ήταν μια από τις ηττημένες χώρες, το αντιτορπιλικό «Λέων» μεταφέρει πάλι τον Χρυσόστομο στη Σμύρνη. Το πλήθος παραληρεί και παίρνει θάρρος.

Το 1919, η περιοχή της Σμύρνης είχε 387 σχολεία και 1947 δασκάλους, δασκάλες, καθηγητές και 63.000 μαθητές και μαθήτριες. Όλοι επληρώνοντο από την ελληνική κοινότητα. Η Ευαγγελική Σχολή η οποία ανέδειξε μεγάλες μορφές και ιδρύθηκε το 1733 διέθετε 48.000 τόμους και 182 σπανιότατα χειρόγραφα. Σταυροδρόμι η Σμύρνη, Ανατολής και Δύσης. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Προβολή στατιστικών

Απήχηση δημοσίευσης 0

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Οι 7 συνήθειες των ευτυχισμένων ανθρώπων – Ποια είναι η πιο σημαντική

 Η πορεία της ευτυχίας στη διάρκεια της ζωής σημειώνει μια απροσδόκητη στασιμότητα όπως αποκαλύπτουν τα διαθέσιμα στοιχεία.

Με απλά λόγια η ικανοποίησή μας από τη ζωή τείνει να μειώνεται καθώς πλησιάζουμε τη μέση ηλικία και η σχετική καμπύλη φτάνει σε «χαμηλό» στα 50. Στη συνέχεια όπως εξηγεί ο Arthur C. Brooks καθηγητής Ηγεσίας στην Επιχειρηματική Σχολή του Χάρβαρντ καθηγητής της Σχολής Διακυβέρνησης Κέννεντυ του Χάρβαρντ, η καμπύλη της ευτυχίας αρχίζει και πάλι την ανοδική της πορεία μέχρι τα 60-65. Το επόμενο στάδιο όμως, είναι παράξενο. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι χωρίζονται σε δυο ομάδες καθώς τα χρόνια περνούν: σε εκείνους που γίνονται όλο και πιο ευτυχισμένοι και σε εκείνους που γίνονται όλο και λιγότερο ευτυχισμένοι.

Ο καθηγητής Brooks που μελετά την ευτυχία εδώ και πολλές δεκαετίες ανατρέχει στην περιβόητη έρευνα για την ευτυχία του Χάρβαρντ που ξεκίνησε το 1938 και παρακολούθησε τους συμμετέχοντες – αρχικά φοιτητές του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια και ατόμων εκτός ιδρύματος – καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η μελέτη ενημερωνόταν συστηματικά κάθε δύο χρόνια για περισσότερο από 80 χρόνια.

Καθώς οι συμμετέχοντες μεγάλωναν αναδύθηκαν δύο διαφορετικές και διαμετρικά αντίθετες ομάδες: εκείνοι που ήταν ευτυχείς και καλά στην υγεία τους (happy-well) και εκείνοι που ήταν θλιμμένοι και άρρωστοι (sad-sick).

Τα άτομα της πρώτης «ευτυχισμένης» ομάδας διαπιστώθηκε οτι είχαν κάποια πλεονεκτήματα όπως οικονομική ευρωστία, χαρούμενη παιδική ηλικία, μακρόβιους προγόνους και απουσία ιστορικού κλινικής κατάθλιψης.

Ορισμένοι από τους παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι πέρα από τον έλεγχό μας, εντούτοις υπάρχουν και άλλοι που μπορούμε να τροποποιήσουμε για το καλό της υγείας και της μακροζωίας μας. Με βάση τα στοιχεία της έρευνας για την ευτυχία του Χάρβαρντ δύο ερευνητές έδειξαν το 2001, ότι μπορούμε να ελέγξουμε επτά καίριες καταστάσεις υγείας που αποτελούν επένδυση για την ευζωία:

–Το κάπνισμα. Όσο γρηγορότερα το κόψετε, τόσο περισσότερα τα χρόνια ευτυχίας βάσει των στοιχείων.

-Την κατανάλωση αλκοόλ. Στην έρευνα του Χάρβαρντ η υπερκαταναλωση αλκοόλ συσχετίζεται έντονα με το κάπνισμα, αλλά υπάρχει πλέον πλήθος δεδομένων ότι αποτελεί ισχυρό και αυτόνομο παράγοντα που απειλεί την ευτυχία μετέπειτα στη ζωή.

–Η διατήρηση ενός υγιούς βάρους μέσω της ισορροπημένης διατροφής.

-Η άσκηση. Συστήνεται το περπάτημα καθημερινά.

–Την συναισθηματική αντοχή. Όσο νωρίτερα βρείτε τρόπους να αντιμετωπίζετε και να ξεπερνάτε τις δυσκολίες της ζωής, τόσο καλύτερα προετοιμασμένοι θα είστε να το πράξετε όταν τα δύσκολα κάνουν την εμφάνισή τους σε μεγάλη ηλικία.

–Την εκπαίδευση. Όσο πιο δραστήριο το μυαλό σε μεγαλύτερη ηλικία, τόσο μεγαλύτερη η… εγγύηση για πολλά και ευτυχισμένα χρόνια ζωής.

-Τις κοινωνικές σχέσεις. Καλλιεργήστε τις κοινωνικές σας σχέσεις από νεαρή ηλικία π.χ. με τον γάμο, τις φιλίες, τους συγγενείς. Ο σκοπός είναι να υπάρχουν άνθρωποι γύρω σας στους οποίους μπορείτε να βασιστείτε όταν υπάρξει ανάγκη.

Ο καλύτερος τρόπος για να μεγιστοποιήσετε τις πιθανότητές σας για ευτυχία στα 70 σας είναι να επιδιώξετε και τους επτά αυτούς στόχους με ζέση. Αλλά αν οι συνθήκες σας επιβάλλουν να επιλέξετε μόνο ένα στόχο ας είναι ο τελευταίος.

Σύμφωνα με τη μελέτη του Χάρβαρντ, το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό των ευτυχισμένων ηλικιωμένων είναι οι υγιείς σχέσεις. Οι ζεστές ανθρώπινες σχέσεις είναι το καλύτερο «υλικό» της ευτυχίας στο οποίο πρέπει όλοι να επενδύσουμε.

Από την ανάρτηση στο fb του Ανδρέα Τριάντη. Φιλόλογου καθηγητή

13η ΣΥΝΈΧΕΙΑΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ:

  Θέμα: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Από το βιβλίο Ανθούσα Μαρτυρίες της Μαρίτσας Σπύρου)

Από τις πρώτες έγνοιες του Ν. Πλέσσα και της οικ. Του Τάσου Ρωσολάτου ήταν η εκκλησία! Άρχισαν να κουβαλάνε πέτρες και μπάζα στο σημείο που ο Ιάσων Αυλωνίτης είχε χαράξει τη θέση της εκκλησίας και παρά το κυνήγι της αστυνομίας, η εκκλησία προχωρούσε…. Όλοι οι κάτοικοι βοηθούσαν με εργολάβο τον Χαράλαμπο Μπόγρη τον συντοπίτη μας. Όταν έφθασαν στα κεραμίδια, η αστυνομία άρχισε πάλι να κυνηγά. Παρά ταύτα, ενώ δεν έλειψαν οι τσακωμοί με τους χωροφύλακες, οι κάτοικοι με αγωνία και καρδιοχτύπι έστρωσαν τα κεραμίδια με έξοδα της μακαριστής Αλεξάνδρας Μαχαιρίδου! Όμως ο ενωμοτάρχης και 4-5 χωροφύλακες ανέβηκαν επάνω με τα πόδια από τη Λ. Μαραθώνος και μετά από αρκετή φασαρία, πήραν στο τμήμα τον Τσοπανά και τον Ξένο ίσως και έναν ακόμα. Τους κράτησαν μέσα δύο μέρες. Όσο ήταν στο τμήμα αυτοί οι άνθρωποι, όλες οι γυναίκες του προαστίου μας, η μητέρες Ρωσολάτου και Μπαρμπουνάκη, η κ. Φρόσω, η κυρά Δέσποινα και η κυρά Κατίνα η νερουλού, αλλά και γυναίκες από την πάνω γειτονιά και άνδρες, είχαν μαζευτεί μέσα στην εκκλησία, κρατώντας από μία εικόνα ο καθένας και όλοι μαζί ψάλανε! Ο παπά-Καλλίνικος συντοπίτης μας, έκανε και παράκληση στην Παναγία. Σε λίγο κατέφθασε και η πολεοδομία. Ο μηχανικός που είδε μέσα στην εκκλησία τον κόσμο να κλαίει, υποχώρησε και είπε: « Τώρα, ας πούμε ότι γκρεμίσαμε ένα κομμάτι» Έτσι σηκώθηκαν και έφυγαν , αφήνοντας πίσω τους την ευλογημένη μαγιά, το πρώτο μικρό ποίμνιο να φροντίζει και να φυλάει ως κόρην οφθαλμού το νεοσύστατο εκκλησάκι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ανθούσα! Συνεχίζεται….

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori, της γυναίκας που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση.

 

Η Maria Montessori είναι η γυναίκα που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση και στους μεγάλους την αγάπη για το κάθε παιδί.

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori, της γυναίκας που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και έγινε η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ιταλία! Κατά τη διάρκεια της πρακτικής της στην Ιατρική, οι κλινικές παρατηρήσεις της την οδήγησαν στο να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά μαθαίνουν.

Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά κατασκευάζουν αυτά που θα μάθουν από ότι υπάρχει στο περιβάλλον τους.

Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές της στην παιδαγωγική, την πειραματική ψυχολογία και την ανθρωπολογία.Έδωσε διαλέξεις για εκπαιδευτικές μεθόδους που αφορούν σε παιδιά που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες.

Το 1907 εγκαινιάστηκε το “Casa de Bambini”. Ήταν το πρώτο σπίτι στη συνοικία San Lorenzo της Ρώμης και έγινε η πηγή της μεθόδου Montessori για τους εκπαιδευτικούς.

Το 1911 φεύγει από τον κλάδο της Ιατρικής και ασχολείται με το εκπαιδευτικό έργο. Το 1913 ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και η σύζυγός του Mαμπέλ εγκαινίασαν τoν Μορφωτικό Σύλλογο Μontessori (Montessori Educational Association) στην Ουάσινγκτον.

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori, της γυναίκας που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση

Εισέρχεται στον κόσμο της Παιδαγωγικής μια νέα μέθοδος, στην οποία τα υλικά είναι κύρια πηγή μάθησης κατά την προσχολική περίοδο. Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην προώθηση της πρωτοβουλίας και την ανταπόκριση του παιδιού με τη χρήση ενός ειδικά σχεδιασμένο εκπαιδευτικό υλικό. Το παιδί πρέπει να μαθαίνει σύμφωνα με το δικό του ρυθμό και έτσι να ανακαλύπτει τη γνώση.

Ο Δεκάλογος

1. Μην αγγίζετε ένα παιδί παρά τη θέληση του.

2. Μην μιλάτε με άσχημο τρόπο σε ένα παιδί και μην χρησιμοποιείτε άσχημα λόγια όταν αναφέρεστε σε αυτό κατά την απουσία του.

3. Επικεντρωθείτε στο να ενισχύσετε και να βοηθήσετε να αναπτυχθούν τα θετικά στοιχεία και οι υπάρχουσες ικανότητες του παιδιού ώστε να μην αφήνουν χώρο για το “κακό”.

 4. Βοηθήστε το να συμμετέχει ενεργά στην προετοιμασία του περιβάλλοντος μάθησης. Αφιερώστε σχολαστική και συνεχή φροντίδα σε αυτό. Βοηθήστε το παιδί να συνάψει εποικοδομητική σχέση με το περιβάλλον του. Δείξτε του το περιβάλλον μέσα στο οποίο κρύβονται τα μέσα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη του και υποδείξετε του την κατάλληλη χρήση τους.

5. Να είστε πάντα έτοιμοι να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα ενός παιδιού που έχει την ανάγκη σας και πάντα να ακούτε και να απαντάτε στο παιδί που σας απευθύνεται.

6. Σεβαστείτε το παιδί που κάνει κάτι λάθος και μπορεί αργότερα να εντοπίσει μόνο του το λάθος και να διορθωθεί, αλλά να διακόψετε άμεσα και ρητά κάθε καταχρηστική χρήση του περιβάλλοντος και κάθε κίνηση που μπορεί να θέτει σε κίνδυνο το παιδί,το περιβάλλον του ή τους άλλους.

7. Σεβαστείτε το παιδί τη στιγμή που ξεκουράζεται ή τη στιγμή που παρακολουθεί άλλους να εργάζονται ή όταν συλλογίζεται τι έχει κάνει ή τι θέλει να κάνει. Μην το κατευθύνετε ούτε να το αναγκάζετε σε άλλες μορφές δραστηριοτήτων.

8. Βοηθήστε το παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιας δραστηριότητας και δεν μπορεί να βρει τι θέλει να κάνει.

9. Να είστε ακούραστοι στο να επαναλαμβάνετε αυτό που θέλετε στο παιδί που αρνήθηκε λίγο νωρίτερα να σας ακούσει, να βοηθάτε το παιδί να αποκτήσει ό, τι δεν έχει ακόμη κατακτήσει και να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες του. Κάνετε το δημιουργώντας το μαθησιακό περιβάλλον με φροντίδα, εξοπλισμένοι με αυτοσυγκράτηση και σιωπή, χρησιμοποιώντας ήπια λόγια και γεμάτη αγάπη παρουσία. Κάνετε αισθητή την παρουσία σας στο παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση και αποστασιοποιηθείτε από το παιδί που έχει βρει τις απαντήσεις του.

10. Πάντα να συμπεριφέρεστε στο παιδί χρησιμοποιώντας τους καλύτερους τρόπους σας και να του προσφέρετε τον καλύτερο εαυτό σας.

Σύστημα Μοντεσσόρι: Τι είναι και τι διδάσκει

Ανεξαρτησία, ελευθερία με όρια και σεβασμός για την φυσική ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού είναι το τρίπτυχο που αποτελεί την ουσία του Μοντεσσοριανού συστήματος εκπαίδευσης, το οποίο συνεχίζει, αν και με αρκετές παραλλαγές, να εφαρμόζεται σε χιλιάδες σχολεία ανά τον κόσμο, ενώ έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και τις καθημερινές συνήθειες τόσο της οικογένειας όσο και της κοινωνίας.

 Η αρχή μιας ιδέας

Το Μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης προέρχεται από την Μαρία Μοντεσσόρι, η οποία γεννήθηκε το 1870 στην Ιταλία, σπούδασε Ιατρική και στην συνέχεια Παιδαγωγικά, Φιλοσοφία και Ψυχολογία, στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Στην ψυχιατρική κλινική του Πανεπιστημίου ασχολήθηκε με παιδιά με νοητική υστέρηση και διαπίστωσε ότι η Παιδαγωγική πρέπει να συνεργαστεί με την Ιατρική για την θεραπεία αυτών των παιδιών. «Ακόμα και αυτά τα άτυχα παιδιά, όταν ενθαρρύνονται κατάλληλα, αποκτούν ένα αυθόρμητο ενδιαφέρον στη μάθηση και μία αυθόρμητη αυτοπειθαρχία», είχε πει χαρακτηριστικά.

Την μέθοδό της στην συνέχεια εφάρμοσε και στα ομαλώς αναπτυσσόμενα παιδιά, τα οποία παρατήρησε ότι «έμεναν πίσω» σε σχέση με τις δυνατότητές τους εξαιτίας των εκπαιδευτικών αρχών που ακολουθούνταν μέχρι τότε στην Ιταλία. Σαν υφηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ρώμης ίδρυσε και οργάνωσε κέντρα προσχολικής αγωγής, «σπίτια του παιδιού». Εκεί τα παιδιά λάμβαναν «την αγωγή των αισθήσεων, την αγωγή των μυών, την αγωγή της ευφυΐας, την αγωγή των κοινωνικών συναισθημάτων και την ηθική της βούλησης», όπως η ίδια γράφει.

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori, της γυναίκας που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση

Η φιλοσοφική και ψυχολογική βάση της μεθόδου της, η οποία είναι το άτομο, σαν πυρήνας της κοινωνίας, και η ελευθερία του, επεκτάθηκε με την πάροδο των ετών πέρα από τα όρια του εκπαιδευτικού συστήματος και έφερε αλλαγές τόσο στο πλαίσιο της οικογένειας όσο και στο πλαίσιο της κοινωνίας.

 Οι θεωρίες του Μοντεσσοριανού συστήματος

Η βάση του Μοντεσσοριανού συστήματος είναι η βαθιά εμπιστοσύνη στο παιδί και ο απεριόριστος σεβασμός στις ικανότητές του να αναπτυχθεί από μόνο του. Μότο δε της μεθόδου αποτελεί το «βοήθησέ με να το κάνω μόνος μου» και γι’αυτό η αγωγή του παιδιού πρέπει να είναι τέτοια ώστε να σέβεται την ανάγκη του για προσωπική ελευθερία, τον ατομικό του ρυθμό και τα ενδιαφέροντά του. Όσο για το ζήτημα της πειθαρχίας, αυτή, σύμφωνα με την Μοντεσσόρι, βρίσκεται εν δυνάμει στο βαθύτερο «είναι» το παιδιού.

 Μοντεσσοριανά κέντρα εκπαίδευσης

Το μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης εφαρμόζεται σήμερα σε περίπου 20.000 σχολεία παγκοσμίως, στα οποία συμμετέχουν παιδιά από την γέννησή της έως τα δεκαοκτώ τους έτη.

Κάτω από την ταμπέλα «Μοντεσσόρι» έχουν με την πάροδο των χρόνων εξελιχθεί διάφορες εκπαιδευτικές πρακτικές. Ωστόσο, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Διεθνή Μοντεσσοριανό Σύνδεσμο και την Αμερικανική Μοντεσσοριανή Κοινότητα, τα ουσιαστικά στοιχεία που πρέπει να χαρακτηρίζουν τα σχολεία αυτά είναι:

 -Μεικτές ηλικιακές τάξεις, συνήθως με παιδιά από 2 ½ έως 9 ετών.

-Επιλογή δραστηριοτήτων από τους ίδιους τους μαθητές, από μία γκάμα προκαθορισμένων επιλογών.

-Αδιάλειπτοι χρονικοί «κύκλοι» εργασίας.

-Εποικοδομητικό ή «εξερευνητικό» μοντέλο, στο οποίο οι μαθητές μαθαίνουν την έννοια της εργασίας μέσω υλικών και όχι μέσω απευθείας καθοδήγησης.

-Εξειδικευμένα εκπαιδευτικά υλικά, δημιουργημένα από την Μοντεσσόρι και τους συνεργάτες της.

Το Παιδαγωγικό Σύστημα Μοντεσσόρι σήμερα εφαρμόζεται κυρίως στην προσχολική αγωγή (από τα 3 έως τα 6 έτη) και ανήκει ολοκληρωτικά στον ιδιωτικό τομέα εκπαίδευσης.

 Διαφορές κλασικής και μοντεσσοριανής εκπαίδευσης

Πολλοί είναι αυτοί σήμερα που θεωρούν το σύστημα Μοντεσσόρι ξεπερασμένο, με την έννοια ότι αυτά που πρεσβεύει έχουν εν πολλοίς γίνει αυτονόητες διαδικασίες στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Ο μόνος τομέας τον οποίον δεν επηρέασε σε τόσο μεγάλο βαθμό, παραδόξως, είναι η εκπαίδευση: Η κλασική εκπαίδευση παραμένει επικρατούσα και παρόλο που πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία 50 χρόνια, οι αρχές της παραμένουν ίδιες: Ο εκπαιδευτικός παραμένει το κεντρικό πρόσωπο στην τάξη, είναι αυτός που θα επιβάλλει την πειθαρχία, ενώ οι γνώσεις που μεταλαμπαδεύονται είναι συγκεκριμένες και τυποποιημένες.

Αντίθετα, στη μοντεσσοριανή εκπαίδευση κυρίαρχο ρόλο στην τάξη έχει το παιδί, το οποίο μαθαίνει να αυτοπειθαρχεί μέσα από το περιβάλλον και την μέθοδο που του διδάσκεται. Επιπλέον, η γνώση αναπτύσσεται σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα και τον προσωπικό ρυθμό του κάθε παιδιού, ενώ οι τάξεις-ομάδες αποτελούνται από παιδιά διαφόρων ηλικιών που συνεργάζονται και βοηθούν το ένα το άλλο.

 Πέρα από την εκπαίδευση

Στο πλαίσιο της μεθόδου Μοντεσσόρι περιλαμβάνονται δραστηριότητες της πρακτικής ζωής, όπως φροντίδα του σώματος που οδηγεί το παιδί στην αυτοπαρατήρηση και γνωριμία με το σώμα του, φροντίδα ζώων και φυτών, δραστηριότητες ευγένειας (π.χ. χαιρετισμός), συζητήσεις όπου το παιδί μαθαίνει να ρωτά και να απαντά, δραστηριότητες φυσικής και ψυχοκινητικής αγωγής, εικαστικές δραστηριότητες κ.λ.π.

Για τις διδασκαλία αυτών των δραστηριοτήτων έχει δημιουργηθεί κατάλληλη υλικό (αισθητηριακό, λογικομαθηματικό, γλωσσικό και υλικό χώρου), δηλαδή παιχνίδια και αντικείμενα που είτε υπάρχουν στο περιβάλλον του παιδιού είτε μπορεί κανείς να βρει εύκολα σήμερα στο εμπόριο .

Ενδεικτικά:

-Παιχνίδια κατάλληλα για την ανάπτυξη των αισθήσεων. Για παράδειγμα, υλικό για χρώματα, σχήματα, μεγέθη. Ήχοι φυσικών και τεχνητών αντικειμένων. Υλικά που πλάθονται, τρίβονται, κόβονται. Υλικά που βοηθούν στην διάκριση των γεύσεων.

-Παιχνίδια λογικομαθηματικών δραστηριοτήτων, π.χ. ταξινόμησης, αντιστοίχησης, σειροθέτησης, σύγκρισης, απαρίθμησης κ.λ.π. Πιο συγκεκριμένα, ιδιαίτερη παιδαγωγική αξία έχουν τα δομημένα ανεικονικά υλικά, όπως τα χρωματιστά ραβδάκια, οι κύβοι, τα αβάκια, τα αριθμητήρια, καρτέλες με γράμματα και εικόνες, εικονογραφημένα κείμενα κ.λ.π.

-Υλικό αντίληψης του χώρου: Ο χώρος στον οποίον κινούνται τα παιδιά είναι εξίσου σημαντικός στην ομαλή ανάπτυξή τους. Υλικά που μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη αντίληψη του χώρου είναι διάφορα χαρτόνια που αναπαριστάνουν επίπεδα σχήματα (τρίγωνα, τετράγωνα κ.λ.π.), στέρεα αντικείμενα (έπιπλα, κιβώτια) που αναπαριστάνουν στέρεα σώματα (κύβους, κυλίνδρους, πυραμίδες ).

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής: Μέρος 8ον

  ( Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922 )

Στην όμορφη γη της Ιωνίας, τα χώματα ήταν φιλόξενα. Η μάνα γη, σ’ αυτό το σημείο δεχόταν τα παιδιά της απ’ όπου κι αν έρχονταν. Από τον πιο μακρινό ξένο τόπο έως τον πλέον κοντινό και ελληνικό. Με όποια καταγωγή κουβαλούσαν, όλοι χωρούσαν. Πολλοί προόδευαν και προκόβανε στη Σμύρνη.

Στη φτωχομάνα –κατά τον τραγουδιστή– Σμύρνη, εκτός από τους πλούσιους, τους εμπόρους, τους τραπεζίτες, τους επιστήμονες, πήγαιναν και φτωχοί για να βρουν την τύχη τους. Ο αέρας και το χώμα της Ιωνικής γης, τους έδινε τη δύναμη να φθάσουν ψηλά. Τρανταχτό παράδειγμα ο οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ που από τη Δημητσάνα έφθασε στη Σμύρνη για να διακονήσει ως καντηλανάφτης το ναό της Αγ. Φωτεινής και κατέληξε μεγάλη θρησκευτική και μαρτυρική μορφή.

Όταν το 1833, ο Όθων, ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδος, επισκέφθηκε ινκόγκνιτο τη Σμύρνη, τελέστηκε προς τιμήν του δοξολογία στην Αγία Φωτεινή. Ο Όθων επισκέφθηκε και την Ευαγγελική σχολή, όπου ο Διευθυντής της, Αβράμιος Ομηρόλης, έγραψε ποίημα προς τιμήν του και το απήγγειλαν οι μαθητές της σχολής:

«Έλαμψεν ημέρα δόξης, επληρώθει η ελπίς

Χαίρε πόλις του Θησέως και Ομήρου η πατρίς.

Πρώτος της Ελλάδος Άναξ σ’ επισκέπτεται κλεινός

και τη φήμη σου λαμπρύνει και σ’ ευφραίνει ευμενώς».

Στην Ιωνία γεννήθηκε η επιστημονική σκέψη. Ίωνες δημιούργησαν το ελληνικό αλφάβητο. Ίωνες έκοψαν τα πρώτα νομίσματα. Η πρώτη ελληνική εφημερίδα κυκλοφόρησε το 1831. Από τότε μέχρι το 1922 εκδόθηκαν 135 εφημερίδες και περιοδικά. Το πρώτο ελληνικό βιβλίο τυπώθηκε στη Σμύρνη το 1714 ενώ στην Ελλάδα η τυπογραφία ήλθε το 1822 μόνο για την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Το νοσοκομείο της Σμύρνης το «Γραικικόν» όπως τό ’λέγανε, ήταν το μεγαλύτερο από τα εννέα της Σμύρνης και ιδρύθηκε 113 χρόνια πριν από το πρώτο της Αθήνας, στα 1723. Το 1919 είχε 420 κρεβάτια, 20 κλινικές, 4 χειρουργεία, μικροβιολογικά, βιοχημικά και ακτινολογικά εργαστήρια. Οι γιατροί χειρουργούσαν δωρεάν Έλληνες, Τούρκους, Πέρσες, Άραβες. Νοσηλείες και εμβολιασμοί, όλα δωρεάν με χρήματα των Ελλήνων της Σμύρνης.

Τον 19ο αιώνα η Σμύρνη ευημερούσε σαν σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης. Οι Σμυρνιοί ζούσαν όμορφη ζωή, παρά την ύπαρξη του δυνάστη. Το 80,23% της μικρασιατικής βιομηχανίας βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων. Το 1908 υπήρχε ελευθερία μεταφοράς χρημάτων από χώρα σε χώρα. Τα επεισόδια καταπιέσεως είχαν περιορισθεί. Με τους Τούρκους είχαν οι Έλληνες της Μ. Ασίας φιλίες και γενικά για τη Σμύρνη, τους Σμυρναίους και το σμυρναϊκό εμπόριο ήταν η χρυσή εποχή.

Οι Σμυρνιοί ήσαν καλόγουστοι, με οξύ πνεύμα και ζεστή καρδιά. Από την αρχαιότητα είχε διαμορφωθεί ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου με διαφορετικό τρόπο στη θέα της ζωής. Σκληροί δουλευτάδες όλη μέρα και γλέντι κάθε βράδυ αν ήταν βολετό. Εραστές κάθε ωραίου, καλοφαγάδες καθώς ήταν απολάμβαναν τα μεζεδάκια της σμυρναίικης και βυζαντινής μαγειρικής με ρακί και γερμανική μπύρα. Κοσμικοί και θεατρόφιλοι, βιβλιόφιλοι, αγαπούσαν την καλή συντροφιά στα σπίτια τους.

Οι Ιωνίδες, έξυπνες, γαλίφες, που ήξεραν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους πάντα με τραγούδι και χορό. Κατάφερναν να κάνουν πάντα το δικό τους, αφέντρες του αφέντη τους αλλά, με νάζια και όχι με μάγια.

Ο Φραγκομαχαλάς, ο κυριότερος εμπορικός δρόμος της Σμύρνης, είχε μάκρος μερικών χιλιομέτρων και 200 πολυτελή μαγαζιά. Από αυτά, τα 163 ελληνικά, 25 ευρωπαϊκά, 9 αρμένικα και εβραϊκά και μόνο τρία τούρκικα. Πάνω από τα μαγαζιά έμεναν οι μαγαζάτορες με τις οικογένειές τους. Τον Φραγκομαχαλά τον αγόρασαν αργότερα Έλληνες και Αρμένιοι. Συνεχίζεται και αλλάζει χρώμα….για να καταλήξει στη μαύρη επέτειο

Προβολή στατιστικών

Απήχηση δημοσίευσης 8

2Σοφια Μοιρ και Παρασκευή Σούλη