ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής: ( Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922 ) Μέρος 6ο

  Η Σμύρνη είχε τον δικό της λαό. Οι άνθρωποί της, την καθιστούσαν διαφορετική από κάθε άλλη πόλη. Λίγες συγκρίνονταν μαζί της ως προς πολλά γνωρίσματα. Λόγω του πλούτου της, της αστικής της ομορφιάς, των φυσικών καλλονών που την περιέβαλλαν, της εξόδου της στο γοητευτικό μπλε χρώμα του Αιγαίου, των τραγουδιών της, των γεύσεών της και των ανθρώπων της. Η Σμύρνη είναι κοσμοπολίτισσα. Η πληθυσμιακή της σύνθεση είχε πλουραλισμό και πολυχρωμία. Δεν ήταν μονότονη, άχρωμη, μίζερη και ας μας επιτραπεί η λέξη ανέραστη. Ίσα ίσα που ήταν πάρα πολύ ερωτική! "Ξύπνα, πουλί μου, ξύπνησε κι έβγα στο παραθύρι, έχω δυο λόγια να σου πω με πονεμένα χείλι..." Ο μερακλίδικος αμανές που τραγουδούσαν τα ερωτοχτυπημένα παλικάρια κάτω από τα παραθύρια των κοριτσιών. Η πατινάδα ήταν τολμηρό εγχείρημα γιατί όπως αναφέρει και ο Δημήτριος Αρχιγένης – ''Εκείνος που την έκανε θα 'ν ήπρεπε να 'ν' αποφασισμένος να παντρευτεί το κορίτσι...'' Στη Σμύρνη ακόμη και οι φτωχοί περνούσανε καλά γιατί παρά την ανέχεια ξέρανε να την χαίρονται τη ζωή. Οι βιοπαλαιστές της Σμύρνης, με το που τέλειωναν τη σκληρή δουλειά κατέφευγαν στις ταβέρνες, τα ζυθοπωλεία, τις μπακαλοταβέρνες και τους καφενέδες, που όλα τους είχαν ζωντανή μουσική. Εκεί μέσα ακούγαν τους αμανέδες, τα μερακλίδικα σμυρναίικα και χορεύανε τους καρσιλαμάδες, τα ζεϊμπέκικα και τα χασάπικα. Η παραδεισένια αυτή πόλη, θυσιάστηκε για να δηλωθεί ο αμείλικτος χαρακτήρας του Κεμαλισμού και της νέας Τουρκίας. Αλλά πριν γίνουν όλα αυτά, η μελέτη της ιστορίας επιβεβαιώνει το συνεχές και επαναλαμβανόμενο, βλακώδες λάθος που κάνουμε οι Έλληνες. Που η συνοχή και η ομοψυχία είναι άγνωστες έννοιες αλλά ο εγωισμός και η προσωπική καταξίωση οι μόνιμες έγνοιες – παθογένειάς μας. Διαβάζοντας για τη Μικρασιατική Καταστροφή αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ανώριμος και βαθιά προβληματικός λαός είναι ο Ελλαδικός.. Θέλανε να υλοποιήσουνε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας όταν ο Εθνικός Διχασμός είχε σπείρει το άσβεστο μίσος ανάμεσα σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Πως τολμήσανε να διεξάγουνε μια εκστρατεία ενώ ήταν εθνικώς διχοτομημένοι και χωρίς την εγγυημένη βοήθεια των ξένων δυνάμεων; Κάνανε τεράστια λάθη και προδώσανε τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας! Οι Έλληνες της Μ. Ασίας, είχαν άλλη κουλτούρα….Το Ελληνικό τους ταπεραμέντο που για πολλά χρόνια ήταν καταπιεσμένο, ενωμένο με τον ζωογόνο ευρωπαϊκό αέρα που έμπαινε ανεμπόδιστος στη γη της Ιωνίας δημιουργούσε ένα σπάνιο τύπο Έλληνα….

Προβολή στατιστικών

Απήχηση δημοσίευσης 63

3Mary Kapsi, παναγιωτης πραπας και 1 ακόμη