Φωνή της Ανθούσας: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής: ΜΕΡΟΣ 11ον

Κυριακή 13 Μαρτίου 2022

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής: ΜΕΡΟΣ 11ον

Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922

Το 1919 με την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, πλήθος Μικρασιατών κατετάγη εθελουσίως ενώ άλλοι έφυγαν ως αντάρτες στα βουνά. Η μοίρα όμως ήταν κοινή για όλους!  Κατά την περίοδο1919-1922 πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έρανοι υπέρ του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, υπέρ των χηρών και των ορφανών πολέμου, υπέρ της φανέλας του Έλληνα στρατιώτη και υπέρ του Μικρασιατικού αγώνα. Τον Νοέμβριο του 1920, ο Βενιζέλος διαπράττει το ολέθριο λάθος να κηρύξει εκλογές. Τα πάθη του εθνικού διχασμού, διατηρούνται έντονα για αρκετά χρόνια, από τη σύγκρουση του βασιλιά Κωνσταντίνου και του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Η ενωμένη αντιπολίτευση δίνει προεκλογικά ελπίδες για τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή των στρατευμένων από το μέτωπο.        Τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία.
Ο Χρυσόστομος σχεδιάζει και υποστηρίζει την «Μικρασιατική Άμυνα» για να προφυλάξει την νύμφη της Ιωνίας, τη Σμύρνη. Εκκλησία και προύχοντες Σμυρναίοι, προσφέρουν χρήματα για ν’ αγοραστούν, αυτή την έσχατη ώρα όπλα προς άμυνα αλλά και για τη συγκρότηση μικρασιατικού στρατού.
Η Αθήνα αρνείται να στείλει όπλα ενώ στις 16-7-1922 δημοσιεύει τον νόμο 2870 που τιμωρεί με αυστηρές ποινές τους αλλοδαπούς που επιχειρούν να εισέλθουν στην Ελλάδα. Ως αλλοδαποί χαρακτηρίζονται οι Έλληνες της Μικράς Ασίας που δεν είχαν γίνει ακόμα Έλληνες υπήκοοι.
Ο Βενιζέλος χάνει τις εκλογές και οι νικητές διατάσσουν τα στρατεύματα να προχωρήσουν κι άλλο, αγνοώντας τα συμφωνηθέντα με τους συμμάχους.
Στα μέσα του 1921 ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Κιουτάχεια. Εκεί, μετά από μεγάλη σύσκεψη υπό την προεδρία του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Γούναρη αποφασίζουν να προχωρήσουν στα βάθη της Τουρκίας.
Οι δυσκολίες ανεφοδιασμού και η παντελής έλλειψη υπεράσπισης από τις ξένες δυνάμεις δεν βοηθούν τον ελληνικό στρατό, ο οποίος κάτω από δυνατό καύσωνα φθάνει ως το Σαγγάριο ποταμό και τον προσπερνάει.