ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής ΜΕΡΟΣ 12ον

  ( Από τη συγγραφέα Μαρίτσα Σαριντζιώτου- Σπύρου, απόγονο Μικρασιατών προσφύγων του 1922 )

Ο ελληνικός στρατός, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε προχώρησε μέχρι τα περίχωρα της Άγκυρας ικανοποιώντας τις αλαζονικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Οι δυσκολίες ανεφοδιασμού οδήγησαν στην οπισθοχώρηση και την κατάρρευση του μετώπου. Οι όροι αντιστρέφονται: Οι Τούρκοι με τον Κεμάλ υπερασπίζονται το έδαφος τους με μανία. Οι Έλληνες στρατιώτες παρά την αξιοθαύμαστη ανδρεία και αντοχή τους, εξαντλούνται και υποχωρούν. 25.000 νεκροί και τραυματίες. Οι τούρκοι του Κεμάλ κάνουν δικό τους ό,τι μη τούρκικο βρίσκουν στο δρόμο τους –ανθρώπους και περιουσίες-. Η Σμύρνη καίγεται απ’ άκρου εις άκρον και οι γυναίκες πέφτουν στη θάλασσα για να γλιτώσουν την ατίμωση. Σε όλο τον χαλασμό του 1922 μόνο το ράσο της Ιωνίας έμεινε πιστό στη ματωμένη παράδοση του ορθόδοξου κλήρου. Ιερείς και δεσποτάδες θυσιάζονται ως νεομάρτυρες και παραμένουν ως την τελευταία στιγμή οι καλοί ποιμένες ενός λαού που εγκαταλείφθηκε απ’ όλους την κρίσιμη ώρα. Από τους 450 κληρικούς της Σμύρνης οι 347 βρήκαν οικτρό θάνατο. 250 εκκλησίες καταστράφηκαν.

Τραγικά θύματα:

.Ο Γρηγόριος Επίσκοπος Κυδωνιών, θάφτηκε ζωντανός.

Ο Επίσκοπος Ζήλων Ευθύμιος πέθανε από βασανιστήρια στη φυλακή.

Ο Μητροπολίτης Ικονίου Προκόπιος σφάχτηκε. Ο Αμβρόσιος Μοσχονησίων, πεταλώθηκε. Άλλοι σουβλίστηκαν, άλλοι περιλούστηκαν με ζεματιστό νερό και άλλοι στραγγαλίστηκαν.

Ο Μητροπολιτικός ναός της Σμύρνης προς τιμήν της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, καταστράφηκε! Και το περίφημο καμπαναριό του ναού –του οποίου το ύψος ξεπερνούσε τα 30 μέτρα– για να το ρίξουν, χρειάστηκαν 120 δυναμίτες.......ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

2παναγιωτης πραπας και 1 ακόμη